Vijf acteurs vertalen de visie op racisme en identiteit uit de mythische jaren '60 naar het nu.
Aurelie di Marino nodigde Ahilan Ratnamohan, Benjamin Op de Beeck, Nona Buhrs, Farbod Fathinejadfard en Kaat Arnaert uit om If there weren't any blacks you'd have to invent them op scène te brengen. Het is een filmscenario uit 1968 van de hand van Johnny Speight. Door deze schijnbare gedateerde film te spelen, stellen ze een belangrijke paradox van de hedendaagse maatschappij in vraag: hoe kan het dat de leden van de maatschappij deelnemen aan systematisch geweld dat openlijk wordt genegeerd en verdrongen, terwijl dat leidt tot een sluimerend onderbewust persoonlijk schuldgevoel? If there weren't any blacks you'd have to invent them speelt met de paradox tussen het erkennen van de onrechtvaardigheid van de dominante blanke mannelijke machtsstructuren en het feit dat diezelfde machtsstructuren worden gebruikt om hun persoonlijke positie te verstevingen. Iedereen trekt zijn kostuum aan en speelt zijn rol. Maar klopt er nog een menselijk hart onder dat kostuum?
Aurelie di Marino studeerde in 2009 af aan de KULeuven als literatuurwetenschapper en in 2013 aan de theaterregieafdeling van Ritcs School of Arts. Ze werkte in het verleden reeds samen met o.a. De Warme Winkel, Milo Rau, Manu Riche ... Van 2014 tot op heden werkt Aurelie met K.A.K. (Koekelbergse Alliantie van Knutselaars) aan artistieke bezettingen van publieke ruimtes. Vorig seizoen was Cerebriraptor, de voorstelling die ze maakte voor Theater Antigone in Kortrijk, te gast bij Theater Malpertuis.
