Zes jaar nadat haar broer Camille Goossens op 23-jarige leeftijd overleed, eert jongere zus Colette hem met een theatervoorstelling. Camille’s muziek krijgt een hoofdrol.
Hoe kan je in een autobiografie met registers spelen om ze uiteindelijk toch authentiek te doen treffen? De songs van haar broer worden troostende reality checks. In die paar passages tegen het einde waarin alle maskers afgaan en ze helemaal zichzelf wordt, valt ineens een rake stilte over het speelvlak. Dan spreekt alleen nog het reële drama onder deze monoloog; de queeste die nooit voleindigd zal worden. Goossens neemt een weidse boog om haar eigen leven, en treft daardoor soms des te harder het hart.
Zo ontwijkt deze voorstelling pathetiek en (zelf)medelijden. Met innemende flair én onvervaard ‘je m’n foutisme’ ontpopt dit rouwportret zich tot ‘100 manieren om met de dood om te gaan’, maar dan in één solo.
Van en met: Colette Goossens (en Camille Goossens).
Tekst: Colette Goossens.
Muziek: Camille Goossens .
Coaching: Kristien De Proost, Jan Steen, Pieter T’Jonck.
Deze voorstelling maakt deel uit van het aanbod 'Jonge Leeuwen' en kan door jongeren tot en met 25 jaar bezocht worden aan de helft van de prijs.
